Hélène zegt niet zoveel, maar haar stralende gezicht spreekt boekdelen. Ze is dolblij met Marieke, Pascalle en Agnes, vrijwilligers bij Cello. Ze kennen elkaar al bijna twintig jaar. En met elk van hen heeft ze een speciale band.
Hélène: “Ik ben altijd blij als Pascalle, Marieke en Agnes er zijn. We doen leuke dingen samen en kletsen heel wat af. Pascalle en Marieke helpen me met van alles: kasten opruimen, poetsen en plantjes in de tuin zetten. Met Agnes ga ik elke week naar boccia en ook wel eens naar een concert. We hebben samen heel wat meegemaakt.”
Marieke: “Ik leerde Hélène kennen toen ik op haar woning werkte. Toen ik wegging, ben ik vrijwilliger gebleven. En ik vroeg mijn oud-collega Pascalle om ook vrijwilliger te worden. Dat is alweer twintig jaar geleden!”
Pascalle: “Hoe Hélène in het leven staat vind ik heel bijzonder. Ze is een sterke vrouw. Ze praat niet veel, maar als ze iets wil veranderen, dan gaat ze ervoor. Ze komt op voor zichzelf en dat vind ik ontzettend knap.”
Agnes: “Hélène en ik gaan al vijftien jaar samen naar haar boccia trainingen en naar wedstrijden. Als ik zie hoe Hélène hiervan geniet, geniet ik zelf ook.”
