De kracht van samenwerking op het Waterkwartier

Op het Waterkwartier in Helvoirt wonen acht vrouwen, variërend in leeftijd van 22 tot 71 jaar. Sommige van hen wonen hier al vanaf het moment dat deze woning opende, 16 jaar geleden. Coördinerend begeleider Natasja Kroon is al 23 jaar werkzaam bij Cello en 18 jaar binnen het cluster. Sinds 3,5 jaar is Natasja betrokken bij deze woongroep, en vertelt vol trots over de hechte band tussen de bewoners en hun families. Deze unieke gemeenschap is gebouwd op wederzijdse steun, zelfredzaamheid en de actieve betrokkenheid van de bewoners, verwanten en vrijwilligers.

En dat is precies waar ‘Samen doen’ bij Cello over gaat. Betekenisvolle relaties mét en tussen cliënten, hun naasten, vrijwilligers, medewerkers en mensen uit de buurt. Door het samen te doen, versterken we de kracht van de cliënt en de mensen om hem of haar heen. Op die manier zijn we samen redzaam en op een betekenisvolle manier met elkaar verbonden. Het resultaat: zoveel mogelijk eigen regie, aandacht voor de kwaliteit van leven en voor wat er echt toe doet. Zo kan iedereen meedoen en nemen we samen verantwoordelijkheid voor de best mogelijke ondersteuning van mensen met een beperking.

Zelfstandigheid en onderlinge steun
Wat de woongroep zo sterk maakt, is de focus op de kracht van de bewoners. Veel dagelijkse taken doen zij zelfstandig. “Een bewoner haalt wekelijks het brood bij de bakker en een andere bewoner gaat met een briefje naar de slager om het vlees te halen,” geeft Natasja als voorbeeld. De bewoners zijn bekend in de Helvoirtse gemeenschap, wat de lijntjes kort houdt. Sommige sporten bijvoorbeeld ook zelfstandig. Als het schemerig is, lopen de begeleiders mee, als het niet anders kan, brengen de bewoners elkaar. Bij calamiteiten weten de bewoners wie ze in moeten schakelen. Als de tijden van de begeleiders in verband met calamiteiten worden verzet, kunnen ze elkaar opvangen. 

Betrokkenheid van familie en vrijwilligers
De actieve betrokkenheid van de familie is een onmisbare schakel. Ouders ondersteunen waar nodig, bijvoorbeeld door te helpen met vervoer naar hockeytraining of een bezoek aan de huisarts. De familieleden denken in mogelijkheden en zoeken samen met de begeleiders en bewoners naar oplossingen. “Er is een bewoner waarvan de broer ver weg woont. Als hij langskomt, denkt hij samen met zijn zus en met de begeleiding na over wat hij voor haar kan betekenen. Zo kwam hij laatst de poppenkast van zijn zus steviger maken,” vertelt Natasja. Naast de ouders spelen ook vrijwilligers een belangrijke rol. Ongeveer vijf vrijwilligers helpen mee, waarbij de één wekelijks wandelt en een ander maandelijks iets met een bewoner onderneemt. Natasja benadrukt dat deze informele zorg een rode draad is in hun aanpak.

Een uitdaging
De uitdaging voor de toekomst is om de dynamiek tussen bewoners, begeleiding, verwanten en vrijwilligers te behouden. De begeleiders moeten, nu de verwanten ouder worden, andere familieleden blijven betrekken. “We plannen een broer- en zussendag, zodat de band met de bredere familie versterkt wordt of er nog meer ingezoomd wordt op de vrijwilligers en, niet te vergeten, de buurt. Wij willen onze bewoners in hun eigen kracht zetten, dat is onze visie, met hulp van hun sociale netwerk en met hulp van ons.”

De toekomst
Als Natasja nadenkt over de zorg van de toekomst, dan ziet ze kansen in het concept van studio’s waar bewoners zelfstandig wonen, maar wel kunnen terugvallen op 24-uurszorg en elkaar. “Dit biedt in mijn ogen ook een passende oplossing voor ambulante cliënten die ouder worden en meer zorg nodig hebben, maar hun zelfstandigheid willen behouden. Natuurlijk begrijp ik dat dit makkelijker is gezegd dan gedaan.”

‘Samen doen’
Natasja is trots op de dames van de woongroep. Ze zijn een inspirerend voorbeeld van hoe mensen met elkaar en met hun omgeving een veerkrachtig netwerk kunnen vormen. Door de bewoners, familie en vrijwilligers te betrekken, creëren ze een positieve en ondersteunende omgeving waarin iedereen zichzelf kan zijn en de positieve eigenschappen en kracht kan uiten.