Het vrijwilligerswerk zit in het bloed van de familie Van de Ven. Moeder Gemma viert dit jaar haar 25-jarig vrijwilligers jubileum, maar is inmiddels ook alweer 17 jaar in dienst bij Cello. Gemma werd door middel van een oproep gevraagd om als vrijwilliger met cliënten te gaan dansen. En zo begon het, op Haarendael, waar ze al snel ook andere vrijwilligers ging werven en niet meer weg te denken is. Die dansavond is inmiddels een traditie op de woensdagavond, waar ondertussen ook haar zoons en schoondochter met veel plezier aan bijdragen. Het ‘vrijwilligers-virus’
Al op jonge leeftijd raakte de oudste zoon, Casper, betrokken bij het vrijwilligerswerk van zijn moeder. “Papa was vroeger weinig thuis, dus ging ik voor de gezelligheid wel eens met mama mee en toen ben ik blijven plakken,” vertelt hij. In 2009, op 12 jarige leeftijd, heeft Casper zichzelf officieel als vrijwilliger ingeschreven. Het ‘vrijwilligers-virus’ sloeg later ook over op de jongste zoon, Thomas, die in 2022 officieel startte. “Ik liep al wel vaker binnen, omdat ik wist dat mama hier op woensdag altijd aan het dansen is. Zo ben ik er uiteindelijk ingerold, je groeit er gewoon mee op.” De vrijwilligersfamilie breidt zichzelf uit
De cirkel breidde zich verder uit met de komst van schoondochter Jasmijn, Caspers vriendin, die zich ook in 2022 inschreef als vrijwilliger. Voorheen bracht ze de woensdagavonden vaak alleen door, terwijl de rest van het gezin aan het dansen was. “Na een paar keer dacht ik ‘ja, wat zit ik hier nou eigenlijk in m’n eentje te doen’, dus ben ik vanaf toen elke keer meegegaan en vond ik het meteen heel erg leuk.” Een gevestigde traditie
De woensdagavond is een onmisbare traditie voor het gezin. Van oktober tot april staat de dansavond in de agenda’s geblokt. In de zomer ruilt Gemma het dansen in voor de wandelclub, waarin ze de cliënten begeleidt. “De woensdagavond komt niemand aan,” vertelt Gemma. “Alleen bij een heel hoge uitzondering zeg ik het af, maar liever niet.” Thomas en Casper en Jasmijn voegen lachend toe: “Ze is zelfs graag een halfuur te vroeg in plaats van een minuut te laat. Wij staan woensdagavond op de tweede plek.” De kracht van geluksmomenten
Cliënten uit diverse plaatsen, zoals Den Bosch, Vlijmen, Helvoirt en Haaren, komen naar de activiteiten. Wat het vrijwilligerswerk zo leuk maakt? “De mensen zien genieten,” antwoordt Gemma zonder aarzeling, en de rest van de familie is het daar roerend mee eens. “Het kleine beetje moeite die je voor ze doet, betekent voor hen een heleboel,” zeggen Thomas en Jasmijn, terwijl Casper de “kleine glimlachjes” noemt als iets bijzonders. Ervaar het zelf!
Voor wie twijfelt om vrijwilliger te worden, hebben ze een heldere boodschap: “Kom een keer kijken.” Ze benadrukken dat je het zelf moet ervaren om te kunnen oordelen. “Stel voor jezelf niet te hoge verwachtingen, laat het lekker laagdrempelig. We zijn blij als je komt, en als je niet komt zal er ook wel een goede reden zijn.” Het enthousiasme van de familie Van de Ven is aanstekelijk en laat zien hoe waardevol en plezierig vrijwilligerswerk kan zijn, niet alleen voor de cliënten, maar ook voor de vrijwilligers zelf.
