• contrast
  • lettergrootte
    Om de pagina makkelijker te lezen kunt u de pagina vergroten, door in Windows Control met + toets in te drukken (op macOS is het Command met + toets).

Waar kunnen wij jou mee helpen?

Het leven na het pensioen

Marianne werkte jarenlang met hart en ziel bij Cello. Ze begon in 2004 bij de weekendopvang, waar ze met kinderen werkte, maar daarna vond zij haar plekje bij Vrije Tijd, waar ze juist met oudere cliënten werkte. In het begin was dat wennen, maar uiteindelijk vond ze het daar geweldig. Dagbestedingslocatie Qwiek is haar laatste werkplek geweest, waar ze uiteindelijk met pensioen is gegaan. Marianne vertelt met veel enthousiasme over haar leven na het pensioen. 

 

Een moeilijke stap

Op 17 november 2023 kwam er een einde aan haar loopbaan: Marianne ging met pensioen. “Ik zag er erg tegenop,” geeft ze toe. “Het vooruitzicht voelde als een onvermijdelijke stap waar ik liever nog even mee had gewacht.” Al een jaar eerder wist ze dat dit moment zou komen, maar dat maakte het niet makkelijker. “Wat moest ik in godsnaam doen met mijn pensioen? Het zwarte gat leek steeds dichterbij te komen, ondanks dat ik veel hobby’s heb. Ik werd er zenuwachtig van.” Ze merkte dat haar omgeving anders tegen pensioen aankeek. “Iedereen leek zich erop te verheugen, terwijl ik er juist geen zin in had. Ik vroeg me af: ben ik raar?”

 

Een zachte overgang

“Ik heb twee ‘echte’ weken pensioen gehad, die eigenlijk als vakantie voelde in plaats van een definitieve afsluiting, omdat ik vanaf december 2023 t/m mei 2024 heb ingevallen bij mijn oude stekkie, Qwiek. En dat was precies wat ik nodig had,” vertelt Marianne. “Toen het échte pensioen eenmaal een feit was, was het zomer. Dat hielp enorm. Ik kon lekker buiten zijn en hoefde het werken niet direct helemaal los te laten.” In datzelfde jaar kreeg ze een nulurencontract aangeboden bij Cello, waardoor ze flexibel kon blijven invallen.


Actief blijven in vrijwilligerswerk

Marianne bleef actief, niet alleen bij Cello maar ook daarbuiten. Zij en haar man Roland zetten zich al jaren in voor het G-team basketbal in Rosmalen, een initiatief dat ze in 2008 samen hebben opgericht. “We verbinden de doelgroep met de maatschappij, en dat is prachtig om te zien.” Daarnaast organiseert Marianne samen met een team vrijwilligers activiteiten voor de groep ‘Voor Elkaar’, waar cliënten samenkomen om te knutselen, koken en andere creatieve dingen te doen.

Ook andere initiatieven liggen haar nauw aan het hart, zoals de jaarlijkse Diezetocht waarbij mensen met een beperking een onvergetelijke dag op het water beleven. “Die dag is altijd een hoogtepunt.” Daarnaast is ze persoonlijk vrijwilligster van een cliënt én helpt haar man als vrijwilliger bij Nederlandse les voor asielzoekers, een taak die hij met plezier oppakte na een verzoek van Marianne. “Het is mooi om samen zo’n verschil te kunnen maken.”

 

Een persoonlijke motivatie

Marianne’s vrijwilligerswerk is niet zomaar een bezigheid; het komt voort uit een diepe persoonlijke motivatie. “Mijn verstandelijk gehandicapte zusje, voor wie ik vanaf mijn achtste zorgde, is altijd een drijvende kracht geweest in mijn leven,” vertelt ze. Na haar overlijden voelde Marianne dat ze die zorg en toewijding voor anderen wilde voortzetten. “Wat ik voor haar deed, wilde ik voor anderen gaan betekenen. Al is het maar iets kleins, het kan het verschil maken.”

 

Van betekenis blijven

In haar pensioenperiode voelt Marianne zich nuttig, en dat is voor haar van onschatbare waarde. “Ik hoop dat wat ik doe, iets heeft bijgedragen en nog steeds bijdraagt aan het leven van anderen. Het idee dat je van meerwaarde kunt zijn, maakt mijn leven zinvol.”

 

Marianne bewijst dat het leven na het pensioen niet betekent dat je stopt met betekenisvol zijn. Voor haar is het juist een nieuw hoofdstuk, waarin ze op haar eigen manier blijft bijdragen aan de wereld om haar heen.